Mikrodawkowanie to praktyka wykorzystywania wybitnie niskich dawek substancji psychoaktywnych w celu osiągnięcia subtelnych rezultatów terapeutycznych, bez napiętych i niepożądanych wyników ubocznych. W przeciwieństwie do tradycyjnego spożycia surowców psychoaktywnych, gdzie dawki są w dużym stopniu pokaźniejsze i skutki uboczne mogą być niebezpieczne, mikrodawkowanie ma na celu zmniejszanie groźby i uzyskanie pomocnych wyników terapeutycznych. Mikrodawkowanie może być stosowane z różnorodnymi substancjami psychoaktywnymi, takimi jak LSD, psylocybina, ketamina czy cannabis. Przykładowo, w przypadku LSD, mikrodawkowanie polega na spożywaniu niezwykle małej dawki (zwykle 10-20 mikrogramów) co parę dni, aby dostać łagodne rezultaty, takie jak postęp humoru, kreatywności i motywacji, bez zaznawania typowych efektów ubocznych takich jak halucynacje oraz dezorientacja.
Używanie mikrodawkowania materiałów psychoaktywnych jest szeroko używane w postanowieniach terapeutycznych. Badania wykazują, że mikrodawkowanie ma prawo przynosić pożytków w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych, takich jak smętek, obawa, stres pourazowy czy ADHD. Mikrodawkowanie może pomóc zwiększyć koncentrację, kreatywność oraz produktywność, a też polepszyć nastrój i powiększyć poczucie dobrostanu. Jednakże, jak w wypadku każdej substancji psychoaktywnej, są także ryzyka połączone z mikrodawkowaniem. Nawet małe ilości surowców psychoaktywnych zdołają prowadzić do niepożądanych skutków incydentalnych, takich jak bóle czaszki, mdłości czy wyczerpanie.
+Artykuł Sponsorowany+
